Sigurno ste čuli za čuvenu frazu:"Najvažnija sporedna stvar na svijetu." Onda znate da je riječ o fudbalu ili ako hoćete nogometu. Prvi podaci vezani za fudbal vežu se za Kinu i 200te godine. Tada su zabilježene igre sa loptom koje imaju dosta sličnosti sa današnjim fudbalom. Igra je tada nazvana Tsu'Chu,a cilj igre bio je predriblati protivnika sa kožnom loptom i ubaciti je u otvor od 40 cm. Ovakve varijante "igranja" fudbala vežu se i za Drevne Grke i Rimljane. O historijatu govorim čisto zbog toga da budemo upoznati sa rođenjem igre koju neki znaju danas nazvati trčanje 22 budale za jednom loptom. Ako ćemo fudbalu kakvog danas poznajemo dati mjesto i datum rođenja, to je 24. okotbar 1857. u Engleskoj. Dakle prvi formalni profesionalni klub osnovan je Sheffieldu, a klub je imao istoimeni naziv kao i grad Sheffield F.C. U to vrijeme fudbal se igrao srcem, za poznavaoce i ljubitelje ove magične igre, jasno je da fudbal nije samo igra nego stil života. Fudbal je postao jako popularan i počeo se širiti po svim kontinentima na svijetu, i kao epilog toga osnovana je FIFA-a 1904.godine, odnosno Internacionalna fudbalska federacija koja je povezivala nacionalne savze svih zemalja svijeta. Prva međunarodna utakmica odigrana je 1872. godine između Engleske i Škotske, a prva utakmica van Engleske odigrana je između nacionalnih selekcija Austirje i Mađarske u Beču 1902. godine.
Fudbal se počeo udaljavati od svog prvobitnog stava a to je ljubav i sportska strast prema ovoj igri, krajem 20. vijeka. Kada su ogromni moćnici i konglomerati uvidjeli da fudbal okuplja i voli ogroman broj populacije, krenuli su u postepeno amnestiranje klubova kao fudbalskih ustanova, ugrađujući na neki način kapitalističke čipove, i na kraju udarajući jedan kapitalistički pečat, gdje se sve svelo, na vrijednosi papir koji je nužno zlo.
Bez obzira na sve moćnici i kapitalisti neće nikada u potpunosti moći komercijalizovati fudbal. Uzmimo za primjer igrača ital
ijanskog Intera, Javiera Zanetija poznatijeg kao "Il Capitano". Naime, Argentinac je u Inter stigao iz Banfielda 1995.godine, a ostao je odan milanskom klubu sve do maja 2014., dakle punih 19 godina, uprkos brojim interesovanjima i ponudama drugih velikih klubova. Kao što je vijest nebitna, ukoliko nema publike koja će je čitati, isto tako fudbalski klub je nebitan bez navijača koji će da zajedno budu uz klub uz pobjede i poraze. Mislim da upravo navijači su ti koji daju najveći doprinos i dalje žele da očuvaju ono malo duše, ljubavi i strasti što je u fudbalu ostalo. Kada uzmemo u obzir to, da su se ljudi okupljali zajedno ispred radija, u vrijeme kada su igrane utakmice redovnog kola bivše jugoslovenkse lige da slušaju radijske prijenose utakmica , jer u to vrijeme to je bio jedini način da budete u toku sa stanjem vašeg voljenog kluba, to je dovoljan pokazatelj, i jedan jako unikatan način praćenja utakmica, koji je danas nama u 21. vijeku jako neprihvatljiv, zbog napredovanja tehnologije. Na kraju kada sumirano nije samo fudbal komercijalizovan, nego živimo u svijetu koji je komercijalizovan. Kada se osvrnemo oko sebe, možemo primjetiti da su djeca koja igraju fudbal na poligonima rijetka pojava. A nekada se improvizovalo i na putu se stvarao teren, uz još 4 kamena koja su služili kao stative. Jednostavno svako vrijeme nosi sa sobom dobre i loše strane. Nekada ste trebali imati samo dobru volju da pratite fudbal i uživate u njemu, i to je bila igra u kojoj su siromašni igrali srcem, a to je bila predstava za bogate. Danas i oni koji igraju su bogataši, što je u jednu ruku dobro, ali je definitivno otupilo u 99% igrača onu iskru strasti prema fudbalu, jer fudbal im je postao posao, a ne više emocija. Jer kada u fudbala igrate srcem i emocijama, mislim da je rezultat u većini slučajeva pozitivan. Fudbal je za mene jedna strast, sa tom strašću se rodite ili ne rodite trećeg nema, i što jednostavnije se igra to je veća satisfakcija za one koji gledaju. I danas definitivno živimo u svijetu u kojem je profit nažalost pobijedio fudbal, onaj pravi istinski.
Nema komentara:
Objavi komentar